Franse Louis XIV Pendule Religieuse

Uurwerk
Religieuse met messing platine-uurwerk op horizontale spillegang, slinger en cycloïdale boogjes met een gangduur van 2 dagen. Het uurwerk is voorzien van slagwerk op sluitschijf dat de hele uren voluit en de halve uren eenmaal slaat op een bel. Het slagwerk en gaandwerk worden aangedreven door één veer in een veerton. Op de achterplatine is de signatuur: Jacques Hory AParis gegraveerd.
De ijzeren voorplaat van deze religieuse is bekleed met rood fluweel. Hierop is de vuurvergulde cijferring aangebracht. De cijferring heeft gegraveerde en zwart ingelakt cijfers. De uren worden aangeduid met Romeinse cijfers, met daartussen versieringen voor de halfuuraanduidingen. De minuten worden door Arabische cijfers aangegeven. De ajourgezaagde en gegraveerde uur- en minuutwijzers zijn vervaardigd van vuurver-guld messing. Onder de cijferring is een vuurverguld gegoten messing schildje aangebracht met de gegraveerde signatuur Jacques Hory AParis.

De kast
De notenhouten kast van deze religieuse is gefineerd met ebbenhout en schildpad. De deur aan de voorzijde is omkaderd met een verguld bronzen ranken-lijst. Het kastje is zowel aan de voorzijde alsook aan de achterzijde voorzien van een deur. De beide zijden zijn voorzien van een venster omkaderd door een messing lijst.

Jacques Hory (1634-?)
Jacques Hory was werkzaam als horloge- en klokkenmaker van 1658 tot 1690. Hij werkte in de Faubourg St-Jacques. Hory wordt meester in 1658 en ingezworen als lid van de Jurande in 1674.

De historie van de eerste Franse op veer-ton aangedreven klokken, bekend als “Pendule Religeuse” begon in 1658, het jaar waarin voor het eerst de klokken van Salomon Coster uit den Haag in Parijs verschenen. Dit waren klokken die zowel qua uurwerk als qua uiterlijk nauw verwant waren aan de Hollandse typen. De vroege exemplaren hadden een gaand- en slagwerk dat werd aangedreven door slechts één veer-ton. De kasten waren eenvoudig en zonder veel opsmuk. Wel werd vaak schildpad toegepast, wat de klokken een luxe uiterlijk gaf. De Nederlandse klokken zijn over het algemeen zeer sober en ingetogen geweest, veelal uitgevoerd in ebben-gefineerde kastjes al of niet met schildpad.
De Franse typen transformeerden zich naar een uitbundigere stijl met ook veel verguld-bronzen monturen en inlegwerk in de zogenaamde  Boulle-techniek”.