Franse Louis XV commode en tombeau

Een zeer grote commode en tombeau met vier laden verdeeld over drie rijen en geheel gefineerd met violethout. De commode is aan alle zijden gebogen en afgedekt met een Brêche d’Alep marmeren plaat met een geprofileerde rand en welke de contouren van de commode volgt. De commode is zeer rijk gedecoreerd met vuurverguld bronzen beslag met een uitermate hoge kwaliteit van ciselering en afwerking. De chutes hebben een ongewoon en zeldzaam ontwerp en zijn gevormd als bloemenspugende mascarons. Ook de sabots, gevormd door acanthusbladeren, geven de indruk van een gestileerde vogelkop. Het centrale terugliggende gedeelte van de onderste lade is geflankeerd door twee bronzen in de vorm van gespiegelde C-motieven waardoor de lade onderbroken lijkt te zijn. De Fransen noemen dit ‘à pont’, verwijzend naar de schijnbare brug die dit vormt. 

 

De commode onderscheidt zich door zijn uitgesproken gebombeerde vorm. Ook de zijkanten zijn gebombeerd en lopen tegelijkertijd schuin naar achteren weg.  Het geheel is gefineerd met violethout in vlakken met daarin een gekruist motief, zogenoemde parqueterie. Tussen de bovenste en middelste ladenrij bevindt zich een messing strip.  Een stijlelement dat refereert aan de Louis XIV stijl. 

 

De commode is aan de bovenzijde onder het blad gestempeld MM. Dit verwijst naar de recent herontdekte Parijse meubelmaker Michel Mallerot (1675-1753) die maître werd in 1740. De reden voor de betrekkelijk onbekendheid van Mallerot is het feit dat een groot gedeelte van zijn carrière zich afspeelde voor 1743. In dat jaar begon men meubelen die gemaakt werden door leden van het gilde te stempelen met een gildemerk en een makersmerk. Dit doet niets af aan het feit dat het werk van Mallerot van een zeer hoge bekwaamheid en vakmanschap getuigt, welke wij zien in dit meubel. 

 

Alle bronzen zijn C couronné gestempeld. 

 

Een edict van 1745 verplichtte bronziers om hun werken ​​te stempelen met een kenmerkende kleine letter; een C met daarboven een kroon, die aangaf dat ze belasting moeten betalen. Dit gold voor zowel objecten als de meubels die ermee versierd waren.

 

Het merk, dat slechts enkele millimeters meet, is lange tijd een vraagstuk geweest voor onderzoekers; is het de handtekening van de bronzier Caffieri, die van de fondeur Colson, of de stempel van de meubelmaker Cressent?

 

Pas in Le Poinçon de Paris, van Henri Nocq in 1924, werd omschreven dat het gaat om een belastingteken voor bronzen objecten en onderdelen dat gebruikt werd tussen 1745 en 1749. Zoals geldt voor iedere vorm van belasting, was ook deze zeer impopulair en waren er vele rechtszaken van ambachtslieden tegen de staat, waarin het besluit aangevochten werd. Desondanks werd het edict in februari 1745 formeel en werd het van toepassing op alle oude en nieuwe werken van brons, puur koper, gietijzer, gemengd koper, gesmeed- geslepen- geslagen- geschaafd- gegraveerd- verguld-, zilver en gekleurd en zonder enige uitzondering.

Elke ambachtsman moest naar het kantoor van het stempelmerk aan de "cul-de-sac des Bourdonnais", in de wijk Halles, om daar zijn werk te laten stempelen en de royalty te betalen. Een belangrijk detail: dit speelde ten tijde van de Oostenrijkse Successieoorlog en de militaire behoeften waren dringend. In februari 1749 werd de Vrede van Aix-la-Chapelle ondertekend, waarna de "afschaffing van kleine nieuwe belastingen" volgde.

 

Maar in de tussentijd moest het keurmerk verschijnen op al het kopermetaalwerk dat gedurende deze vier jaar werd uitgevoerd of verkocht. Het is dus ook mogelijk om het merk terug te vinden op stukken van vóór 1745 die in deze periode een nieuwe laag vergulding kregen of op de markt kwamen. Dit is bijvoorbeeld het geval met bepaalde meubelstukken van André-Charles Boulle uit de Lodewijk XIV-periode.