Italiaanse Louis XVI Spiegel, Giuseppe Maria Bonzanigo

Een zeer fijn gesneden elegante Italiaanse spiegel. De lijst is versierd met rechthoekige kaders met daarbinnen een vlechtwerkfries met rozetten. De kaders zijn omlijst door parelranden. De bovenste hoeken zijn gedecoreerd met eikels en eikenbladeren in vierkante met een parelrand afgezette medaillons. De spiegel heeft een met een parelrand afgezette binnenlijst met een licht getoogde bovenzijde. De hoeken zijn opgevuld met driehoekige bladmotieven. Aan de bovenzijde heeft de lijst een fries afgezet met een eierlijst waarboven een timpaan in gepolychromeerd snijwerk is geplaatst. Bovenop het tympaan zitten twee mannelijke figuren in een lendedoek, die een mand met bloemen dragen. De onderzijde van de mand is gedecoreerd met gestileerde eikenbladmotieven. De figuren dragen elk een tak met bloemen en vruchten.

De onderzijde van de lijst is afgezet met een eenvoudige traverse waaronder een schortstuk met in het midden een portret geflankeerd door voluten die eindigen in gestileerd acanthusblad. Op de hoeken zijn conische pootjes geplaatst, versierd met gestileerd acantusblad, die eindigen in tolvormige voetjes.

Het geheel is gepolychromeerd met accenten van verguldsel waarover een transparante lak is aangebracht.

Giuseppe Maria Bonzanigo (1745-1820)
Bonzanigo was verbonden aan het hof van Savoyen vanaf 1787. Het werk dat aan hem is toegeschreven staat bekend als het beste wat de Italiaanse Neoklassieke periode heeft voortgebracht. Zijn werk wordt gekarakteriseerd door de afstand die hij nam van de traditionele Franco-Piedmontese meubelmakerstraditie. Bonzanigo is geboren is Piedmonte maar verhuisde in 1773 naar Turijn waar hij werkte als beeldhouwer, houtsnijder en meubelmaker. Hij verwierf de gunst en bescherming van de koninklijke familie. Hij werkte in Turijn tot de Franse invasie in 1796.
Na 1815, met de val van Napoléon en de terugkeer van het huis van Savoyen, werd hij opnieuw geïnstalleerd als meubelmaker van het hof. Alhoewel zijn werk een sterke Franse invloed heeft, is er geen enkel bewijs dat Bonzanigo ooit Parijs heeft bezocht.

Literatuur:
Giancarlo Ferraris, Guiseppe Maria Bonzanigo e la scultura decorativa in legno a Torino nel periodo Neoclassico (1770-1830), Torino 1991